αφορισμός ο έβδομος..

Η ανάθεση του ασαφούς εγχειρήματος προς την εξήγηση της αδικαιολόγητα χαμηλής απόδοσης ενός group οδηγεί μεσομακροπρόθεσμα στη διασάλευση όλων των εναπομεινουσών εσωτερικών ισορροπιών στις οποίες συνήθισε να στηρίζεται ο υγιής εγκέφαλος.

Στην πράξη το μόνο που χρήζει αποσαφήνισης από τα προλεχθέντα είναι το εύρος του χρονικού πεδίου που καλύπτει η έννοια "μεσομακροπρόθεσμος".

Αφορισμός ο έκτος..

..περιμένοντας κείνες τις πέραν πάσας αμφιβολίας ιστορικές συγκυρίες που θα αποτελέσουν τα πατήματα ώστε να δράσει επιτέλους ανενόχλητα οπλισμένος με μιαν απατηλή εντύπωση για βέβαιη ανάδειξη των προσόντων του.
Η μεγαλομάνια είναι το ακροτελεύτιο οχυρό στα τείχη του οποίου γραπώνεται η άγνοιά του περί υπάρξεως συσχετίσεων μακράς εμβέλειας.

αφορισμός ο πέμπτος..

..ενόσω η μνήμη φωτίζει το παρελθόν και η όραση κατοπτεύει το παρόν, η φαντασία καλπάζει ξέγνοιαστα στο μέλλον.
Where are all the great horses?

Ανθρωπομηχανές και ποδηγέτηση

Κάποτε, εκεί ακριβώς απάνω στο πρωτόγονο το παρελθόν, έστεκε άοπλος ο άνθρωπος. Και μηχανή καμία.
Το αρχέγονο μίγμα ακατέργαστου εγκεφάλου εξελίχθηκε. Μαζί και οι μηχανισμοί απόδοσης, βελτίωσης και προσαρμογής.

.
.

Στον αήθη νέο γενναίο κόσμο συναντάς κι ανθρώπους. Επί το πλείστο μηχανές..
Το ευφυές ερώτημα δεν είναι το κατά πόσο προσεγγίζει θέση σε αχαλίνωτες επιστημονικές φαντασιοπληξίες η πιθανότης άνθρωπος και μηχανή να ενωθούν εις σάρκα πυριτίου μία. Μα πιότερο το πώς θα αποδεχθεί το ενεργοβόρο κοινό μία πλήρη επικράτηση της μηχανής. Σε κάθε άτομο πόσοι ψυχροί μηχανισμοί αντιστοιχούν? Και πόσο πιο ταχέως πολλαπλασιάζονται οι δεύτεροι έναντι των πρώτων?

Έστω και ως εικασία, δεν μπορεί να καταστεί προφανές πως πλησιάζει η εποχή που το εργατικό δυναμικό με την αναποκατάστατη συνεισφορά σε τομείς γενικευμένης παραγωγικής διαδικασίας δεν θα επαρκεί για τη δημιουργία της νέας γενιάς των μηχανών? Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι οι σχεδιαστές αργά ή σύντομα θα θριαμβεύσουν επί του συνόλου?

.
.

Προς το παρόν έχεις ως δεδομένη την διαπιστωμένη ροπή προς μηχανοποίηση των πάντων.
Άνθρωπος ξαποσταίνει-παρέχει θέσεις εργασίας σε τις μηχανές, οι μηχανές στη θέα σάρκας τολμούν και ξερογλείφονται. Άνθρωποι οξύνουνε το πνεύμα τους, οι μύες παραπαίουν. Ποιός θα επικρατήσει?

αφορισμός ο τέταρτος..

..οπότε πραγματικά λεύθερος θα "είσαι" όταν πάψεις να φυτεύεις (στο κεφάλι) φανταστικές σκηνές εκτελούμενων ενεργειών για τις οποίες νιώθεις θαρραλέος να προβείς μόνο υπό τη δαμόκλειο σπάθη της αντίστροφης μέτρησης προς την ακροτελεύτια έκλυση νεγκεντροπικής ουσίας που λούζει τον περίγυρο..

αφορισμός ο τρίτος..

Ο αγώνας με το περίβλημα του ήθους προσβλέπει αποκλειστικά στην επίτευξη στόχων και καθόλου στην εξουδετέρωση αντιπάλων. Σε κάθε άλλη περίπτωση είτε εμείς απεμπολούμε τον ηθικό μανδύα είτε οι αντίπαλοι είναι πλάσματα εκ των πρότερων αήθη.
Ένας τρίτος πόλος της αυτής μου σκέψης είναι πως απλά το ανήθικο οφείλει να κατακεραυνώνει το πιο ανήθικο..

αφορισμός ο δεύτερος..

Η αλήθεια θα βρίσκεται πάντοτε στο ανάμεσα. Περιμένοντας στωικά τη μέρα που θα αποκαλυφθεί. Και όλοι εμείς του κόσμου οι "σοφοί" ξέρουμε αρίστως ότι αυτή η μέρα ανατέλλει καθημερινά.
Στη χώρα του ποτεποτέ..

αφορισμός ο πρώτος..

Η στιγμιαία πληροφόρηση θα ρέει πάντοτε πιο έντονα από την κατασταλαγμένη γνώση. Η ισορρόπηση απάνω στην κοινή γραμμή γνώσης και πληροφορίας είναι ένα ανέφικτο. Το βάδισμα απάνω στην επιφάνεια πλεγμένη από απειράριθμα τέτοια νήματα συνιστά και πάλι ένα ανέφικτο. Η αναρρίχηση σε όγκους δύσβατους από κουλουριασμένες επιφάνειες είναι πλήρως επώδυνη. Όχι όμως και ανέφικτη..