Το δάκρυ ενός πνιγμού στις όχθες του ποταμού που λέγοταν Ζωή

Πνίγεσαι,
πολλά πολλά σε πνίγουν
 και στιγμιαία με τεχνάσματα
 ασύστολα ανακουφίζεσαι.
Πνίγεσαι πια από πολλές μεριές
 κι ακόμα περισσότερο πνίγεσαι
διατί κανείς πια δεν μπορεί να ιδεί
το πόσο πνίγεσαι πολύ.
Κουράγιο-θέληση να μην υπάρχει
 κι όμως!
 εσύ να πνίγεσαι
κι ούτε το φταίξιμο να ρίξεις πουθενά δεν βρίσκεις.


Καθολικά να πνίγεσαι
κι αποδιοπομπαίους τράγους δεν έχεις να βαπτίσεις.
Πνίγεσαι
παρολαυτά-πρεπεί να κολυμπήσεις!
Προτού σε δει ουδείς απ' πόσους σε αγάπησαν
να φεύγεις έτσι αδήλωτα-δειλά και αστεφάνωτα.