Επτά επιλεγμένοι Κάφκα αφορισμοί

• Ήταν κάποιος που του έκανε κατάπληξη πόσο εύκολα προχωρούσε στο δρόμο της αιωνιότητας. Η αλήθεια είναι ότι έτρεχε στην κατηφόρα του.

• Στη διαμάχη μεταξύ του εαυτού σου και του κόσμου, υποστήριξε τον κόσμο.

• Μερικές φορές μέσα στην αλαζονεία του ανησυχεί περισσότερο για τον κόσμο παρά για τον εαυτό του.

 

• Νιώθει φυλακισμένος πάνω σ' αυτή τη γη, νιώθει έγκλειστος∙ η μελαγχολία, η αδυναμία, οι αρρώστειες, οι αχαλίνωτες ψευδαισθήσεις του κρατουμένου ξεσπούν μέσα του∙ καμιά παρηγοριά δεν μπορεί να τονβοηθήσει για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μια παρηγοριά, μια καλόκαρδη σχιζοφρενική παρηγοριά ενώπιον του ωμού γεγονότος της φυλάκισης. Αν όμως τον ρωτήσουν τι θέλει πραγματικά, δεν μπορεί να απαντήσει, γιατί-κι αυτό είναι ένα από τα σπουδαιότερα επιχειρήματά του, δεν έχει ιδέα της ελευθερίας.

• Μερικοί αρνούνται την ύπαρξη της δυστυχίας δείχνοντας τον ήλιο∙ αυτός αρνείται την ύπαρξη του ήλιου δείχνοντας την δυστυχία.

• Αν κρίνουμε τα πράγματα από την εξωτερική τους όψη, είναι τρομερό να πεθαίνει κανείς ακμαίος και νέος, κι ακόμα περισσότερο να αυτοκτονεί. Σημαίνει ότι φεύγει από μία κατάσταση απόλυτης σύγχυσης η οποία θα μπορούσε να αποκτήσει νόημα στη διάρκεια μιας μεταγενέστερης εξέλιξης, ότι φεύγει χωρίς ελπίδα, ή με μοναδική ελπίδα ότι αυτή η εμφάνιση στη ζωή δεν θα συμπεριληφθεί στη μεγάλη πρόσθεση

• Ο δρόμος είναι μακρύς, οι δυνάμεις μας περιορισμένες, υπάρχουν υπερεπαρκείς λόγοι για (ένα τέτοιο) μίσος.Τις περισσότερες φορές, αυτός που αναζητούμε, ενοικεί δίπλα μας.