αφορισμός ο όγδοος..

Εξ' όσων γνωρίζω μέχρι στιγμής, βάσει των πληροφοριών που έλαβα καθόλη τη διάρκεια της Διεργασiας δράττομαι του ισχυρισμού πως ένα απλώς e-γνώρισα: ποτέ να μην έρθω αντικρυστά με τη χωροχρονική εκείνη στιγμή όπου θα τα γνωρiζω όλα.
Ανοίγοντας μια ανυπέρβλητης πνευματικής κομψότητας παρένθεση σημειώνω πως ίδιον χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε πραγματικά απλής-μη δυνάμενης να αναχθεί σε κατιτίς απλούστερο-σκέψης αποτελεί η αυθόρμητη διχάλωσή της.
Στο κλείσιμο αυτής αντιλαμβανόμαστε όλοι τις δύο τουλάχιστον προεκτάσεις του αρχικού μου "αφορισμού": η απόλυτη γνώση ισοδυναμεί με τη φρικαλεότητα της εγκαθίδρυσης μιας πνιγηρούς, αποχαυνωτικής, ανισόρροπα ισορροπημένης καθολικής χρονικής συμμετρίας.
Πλάι σε τούτο: ποιος σε ρώτησε για το αν στέκεις ικανός να μαζέψεις την απόλυτη γνώση?
Η -βρίθουσα μύριων ταπεινωτικών συναισθημάτων που εξουθενώνουν-παραδοχή μιας τέτοιας καταστάσεως αρκεί και περισσεύει προς την χωρίς αναστολές ακύρωση όλων των προλεχθέντων εικασιών.

Η κλονισμένη μου βεβαιοσύνη βρίσκει γρήγορα παρηγοριά: 2500 έτη πριν κάποιος ισχυρίστηκε κατιτίς ακόμα πιο βαρύγδουπο, αντιφατικό-παράλληλα και ενδεδυμένο χιτώνα μινιμαλισμού. Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Prove ίt (οr motherfucker die).