The Third Eye (blame drugs)

"See, I think drugs have done some "good" things for us, I really do. And if you don’t believe drugs have done good things for us, do me a favor: go home tonight and take all your albums, all your tapes, and all your cd’s and burn em’. 'Cause you know what? The musicians who’ve made all that great music that’s enhanced your lives throughout the years...Rrrrrrrrrrrrreal fucking high on drugs."


Θέλεις..
ακατάπαυστα επιθυμείς,
σφόδρα σε πέλαγα λευκών ονείρων να εκπέσεις?
Άνετα θα στοιχημάτιζα υπέρ μιας αυτής σου επιθυμίας, τα μίση που γεννά η άγνοια έτσι εξαργυρώνεις.



..ονειρεύομαι και πάλι αυτό το προσωπείο..
Και είναι φωτεινό, γαλάζιο-λαμπυρίζει..
Χαμογελά πλατειά..
..μου δίνει θάρρος με τρία μάτια ζεστά-συνάμα κι άγρια.




Ω ναι.. διακαώς εφιάλτες αναζήτα, εκτός πραγματικότητας διαφεύγουν, το νέο ήθος σε προστάζει, παλιά γραμμάτια νηφάλιας - ήσουνα τόσο χαμερπής- ζωής, εδώ και τώρα εξοφλείς. Αρκούνε προς την τύφλωση λίγα γραμμάρια αστρικά-στις φλέβες σου παρέχεις, ξεσκόνισμα της θλίψης, κλείσε τα βλέφαρα, όνειρα με ημερομηνία λήξης.. Ο εφιάλτης σου μόλις μπροστάρης κατρακύλας 'τέθη. Ξύπνα.. ουδείς θα σου το πει, αφού πια δεν ακούς, αισθήσεις που μολύνθηκαν από ζηλόφθονες πραγματικότητες, τώρα πια σε πάχνη χημική, όξινο νέφος ονειρικών ζυμώσεων ρουφάς.

Νομίζεις πως το βαθυστόχαστο, αυτό που συ-μονάχα εσύ θαρρείς, τα σώψυχά σου ταλανίζει, τη σκέψη σου σφυροκοπά, όντως πιστεύεις πως θα τιθασσεύσεις με λίγες γραμμές κοκκώδεις-φλεβοτομούν..
..νηφαλιότητα ξοδεύουν.
Και μες τη ζάλη που χαρίζει η υπερβολή της έξαψης που νιώθεις ίσως στιγμιαία, αλήθεια μες την απόλυτή σου πνευματική διαταραχή αναρωτηθείς: "Κόκκε, ποιος δυνάμεις σου προσέδωσε τις φλέβες μου να σχίζεις?" Απάντηση καμία δε θα πάρεις. Προσωρινά σου επιτρέπω, λιγάκι ακόμα στη δράση του σ' αφήνουμε, σε πάλλευκους εφιάλτες όξινα νέφη να ιππεύεις. Πότε τις ουτοπίες θα πάψεις να θωπεύεις?

Συσχετίσεις, διακλαδώσεις, μη αναστρέψιμες πορείες.. αίμα με σκόνη σμίγει, φλέβα στη βελόνα μπήγει. Δε σε κατανοώ, πόθεν ανέβλυσ' ηδονή? Είναι μια ηδονή που θλίψη απεμπολεί? Αγκιστρώθηκες.. μήπως αργοπεθαίνεις? Να αναστηθείς επί ματαίω περιμένεις.

..και θα χαρώ αλήθεια αν ίσως τώρα, μπορεί κι αργότερα έστω και στο βαθύ το μέλλον που κάποτε στο διάβα μου βρεθεί να προσπελάσω, αν διαψευστώ οικτρά, πανηγυρικά εν μέσω διθυράμβων.. πως νίκησες.. δεσμά που σκόνισαν κοπήκαν.

Προς αιτίων αναζήτηση προφέσορες επιδοθήκαν, άχρηστοι κατ΄ουσίαν πολυπράγμονες χαρακτηρίζω.. Στήσανε φράγματα σε ποταμούς της πληροφόρησης, με ορθολογισμό δύσκολα να διαφεντέψεις παράνοιες - το φράγμα ξεχειλίζει. Υποχρεούσαι άνθρωπε, συ πίσω από τα καλιμπραρισμένα πέπλα αγαλλίασης μην κρύβεις άλλο το κορμί σου, εύτακτα μορφώματα αναγνώριζε από τυχαίο συνονθύλευμα, του διάσπαρτου. Μην φοβηθείς στιγμή, ούτε παροδικά λιποψυχήσεις, εγκέφαλοι ανθρώπινοι μάθαν καλά παιχνίδι του διαχωρισμού. Πάσχιζε διαρκώς, τάξη σε hάος ωκεάνιο ανεκάλυπτε.
Και πάνω σ' αυτό για πες μου, είναι ιδανικό momentum, τάξη πραγματική, έστω και στοιχειώδης, αληθινά υφίσταται στο chάος? Να λυπηθώ ή να χλευάσω, αν ως απάντηση μου δώσεις: Τάξη προέκυψε ως μια στατιστική αναγκαιότητα διευθέτησης κολοσιαίου σωρού πληροφορίας..

..και πες μας κάτι ακόμη, πόσο σε θέλγει η δοκιμή? Πόσο αρέσκεσαι να ακολουθείς πεπατημένες αριθμητικής, δοκίμασε, μέτρα το σφάλμα που προκύπτει, το μέτρο που το σφάλμα θέτει ξαναδοκίμασε να μην το υπερβείς. Τα σφάλματα μετρίασε, τις δοκιμές να βελτιώνεις, πρόσεξε όμως καλά να μην τυχόν και αποκλίνεις στο άπειρο πεσιμιστικά που φυσικά τέτοια παιχνίδια τα λατρεύει.

Είσ' ένα φάρμακο ακόμη. Σωστή δοσολογία κούμπωσε, μπορεί σωτήρια ν' αποβεί. Λίγα και επαρκούν , τα λάθη του μετρήματος.. και ο θάνατος μη αναστρέψιμα σου γνέφει. Ρισκάρεις για το νιάτο σου, διψάς να βυθιστείς στο ψέμα? Θάνατος πνευματικός πριν από σαρκικούς θανάτους κρώζει. Και τα κοράκια τα φιλεύσπαχνα, τον υλισμό τους τέρπουν..

Μην απωλείς δικαίωμα, την αυτοπροσβολή σου γιατί να απαγορεύσουν?

Να.. τώρα δα σ΄ ακούω να το ψιθυρίζεις. Αλήθεια είναι, μια απ΄τις πέντε μου αισθήσεις ενεργοποιημένη, ψευδαίσθηση άλλο δε θα σε τυραννάει.

-Όχι και άλλη παροχή ναρκωτικών, ούτε και άλλες αναίμακτες δόσεις ονειρικών στροφοδινών.

..κ' οι ψίθυροι κάποτε σταμάτησαν αβέβαια να ηχούν. Πλέον έχεις τη δύναμη να ομιλείς. Και ξέρεις άριστα-να μην διστάζεις να πιστεύεις- πως όλος αυτιά σ΄ακούμε.

Eίμαι Γω Ναρκωτικό. Τη νάρκωση του εαυτού μου από το νηφάλιο της σκέψης εξαρτώ. Εγώ η πάθηση, εμείς και η εγκράτεια.. Το τέρας είμαι Γω, είσ' ηρωίνη μου Εσύ.

Θέλουμε να μας το τραγουδήσεις. Σε μελωδία εμφαντική ο πόνος μετατράπη. Και άδεις τόσο υπέροχα, με τόση σιγουριά και ηρεμία.

"Πόσο το χάρηκα που σε ξανάδα..
Πολύ μου έλειψες, μην φεύγεις..
Τόσο περιχαρής που έληξε..
Πόσο λατρεύω να σε βλέπω-"κορίτσι" παιχνιδιάρικο με θέλγεις..
Όχι, μην λιποτακτείς. Περίμενε. Πες μου μονάχα την αιτία."

Την αιτία.. αιτία.. τραβήξανε τα πάνδεινα.. αιτίες.. αιτίες να υποφέρουν. Και άλλο να βασανίζονται αντέχουν?