Η πεπλοφορούσα ποιητική ερμηνεία of NEMCA effect

Ενισχύω ηλεκτροχημικά,
ως αίτιο λαμβάνω σχηματισμό πρόσθετης διπλοστοιβάδας πλάι στην κλασική, πατροπαράδοτη.
Μεταξύ μετάλλου και ηλεκτρολύτη,
μεταξύ σκέψης και ζωντάνιας,
μεταξύ ψυχρότητας και παρορμητισμού,
μεταξύ του άκαμπτου ορθολογισμού και των ρευστών παθών,
μεταξύ ανάγκης και θελήσεως,
μεταξύ προγραμματισμένου πόνου και αθέλητης οργής,
μεταξύ ισόρροπα εμφυτευμένων ατελειών και αυθόρμητων παλιμπαιδισμών,
μεταξύ "απολύτου" δυστυχίας και πικραμένης "ευτυχίας",
εκεί βλέπω πως εδράζεσαι. Αλλά και πάλι διατείνομαι πως μπορείς να το αποφύγεις, είναι τόσο απέραντο ετούτο το μαρτύριο, εγώ δεν το αντέχω, εσύ πώς το ανέχεσαι?