Είχαμε κάποτε αξία

Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του εύρωστου οικονομικώς ανδρός και ενός ψυχικώς ισορροπημένου-άρα ρωμαλέου-εντοπίζεται στο μέγεθος της σφαίρας επιρροής αυτών των δυο κατηγοριών στον περιβάλλοντα χώρο τους. Ενώ η οικονομική πυγμή φαινομενικά καθοδηγεί τις συναισθηματικές εξάρσεις του ανυπόμονου πλήθους και φαντάζει ως αψεγάδιαστος σχεδιαστικά, τεχνικά, λειτουργικά και εργονομικά κινητήριος μοχλός για να κορδώνεται για την επιτυχημένη του πορεία εντούτοις ένα αδιαπέραστο συναισθηματικό φρεάτιο απαγορεύει αυθόρμητες μετοικήσεις ένθεν κακείθεν. Συνηθέστερα, από την μεριά των πολλών κι "αδύναμων" προς την μεριά του ενός και "δυνατού"..


Είχανε κάποτε αξία. Το νιώθαμε, μας το λέγαν. Και τα χρόνια πέρασαν και οι αξίες φθήνυναν. Και στέκω ανήμπορος χωρίς ιδέα το πώς να επανέλθω.