Ύφος, ήθος κι αλητεία

..και η καταραμένη ειρωνεία ξέρεις ποια είναι? Ε?
Πως σε αυτό το γαμημένο κοσμάκη κείνο που τελικώς μετρά είναι τα φαινομενικά αποτελέσματα των πράξεων του ενεργούντα και οι πρώτες -ΠΑ ΝΤΟ ΤΕ φαινομενικές και ιδωμένες υπό ένα πρίσμα αφέλειας μαζί και καχυποψίας- συνέπειες αυτών στους αποδέκτες τους.

Και ΟΧΙ.. όχι δυστυχώς η αγνή πρόθεση.

Πιο απλά, γιατί να ασφυκτιούμε στα δίχτυα μιας καθόλα υπαρκτής, φυσιολογικής-θαρρώ συνάμα και αναγκαίας- περιπλοκότητας? Ποιος ο λόγος- βρες έναν λόγο-κ' οι αφορμές αναμφίβολα θα περισσέψουν- ώστε να συνεχίζει άνθρωπος να ασπάζεται την αγνότητα- ω ναι και καθαρότητα και πίστεψέ το και σαφήνεια- που κατοικοεδρεύει στις ρίζες που γεννοβολούν πολυπλοκότητα?

Ίσως για όλα υπεύθυνες οι συσχετίσεις. Αυτές και να κατηγορήσεις.

Τα υπόλοιπα δεν λέχθησαν ποτέ, σε κείνη την ανύπαρκτη δηλαδή χρονική συγκυρία που η ψυχή θα 'χει γαληνέψει και ο ο κουρνιαχτός εν πολλοίς θα 'χεί καταλαγιάσει.