Η πρώτη γενιά των αποτυχημένων σύγχρονων Poincare

Ένα από τα βασικά στοιχεία τρόπου διευθέτησης προβλημάτων που ταλανίζουν τ' ανθρώπινα μυαλά είναι το πώς εκκινούμε. Ακριβώς πλάι του συναντούμε το αγωνιώδες δίλημμα: έχω αρκετή πληροφορία για να ξεκινήσω? Παράπλευρες ενέργειες που σχεδόν ακολουθούν αποτελούν η ιεράρχηση της αξίας των δεδομένων μέσω ενός κόσκινου διαβάθμισης ποιότητας. Κύριος άξονας επί του οποίου απλώνεται η δυναμική του προβλήματος είναι ασφαλώς η αναλυτική επεξεργασία που θα θρυμματίσει τα συλλεγμένα στοιχεία εις τα εξ ων συνετέθησαν- στους ελάχιστους δυνατούς δομικούς έχοντες την ιδιότητα της αυτοτέλειας και του νοήματος λίθους. Τον επιτήδειο διαμελισμό των πολλαπλών συστοιχειών (και που κατά κάποιον μη μαγικό τρόπο συνδέονται μεταξύ τους με απλές ή πολυκάναλες σχέσεις) θα συμπληρώσει η σύνθεση. Το τελικό προϊόν συνήθως μηδαμινώς απασχολεί τον επίδοξο διάδοχο του Poincare˙ έχει συνήθως προαποφασιστεί!

Ω! Τι αφόρητες δόσεις ανίας που μου προσφέρετε επίδοξοι σύγχρονοι Poincare! Θαρρείτε πως ζείτε σε λάθος εποχή αλλά το μόνο που ισχύει για την περίπτωσή σας είναι πως ζείτε στη σωστή εποχή εφοδιασμένοι με λάθος μυαλά.
Θλιβερά αγράμματα τσογλάνια, σας παραμερίζω.
Ποταποί ανόητοι wannabe Poincarέδες, GTFO.