formulate calculate deeply annihilate

Δεν είμαι ο δομημένος άνθρωπος που ήρθε για να κατοικήσει σε ένα σύμπαν θυμώδους δομής. 


Όχι αυτός που τις ριπές των ενεργειακών στροβιλισμών που χώρα λαμβάνουν στο κεφάλι σου θα αναπαράγει.


Δεν είμαι αυτός που θα πασχίσει την τάξη στα άτεχνα συστήματα να αποκαταστήσει. Την τάξη θα επιφέρει εκείνος που τα στοιχεία πληροφορίων θα χρησιμοποιήσει. Αρνούμαι έστω να τα αναζητήσω. Είμαι απλώς ο αμετάπειστος πλοηγός της προσωπικής μου αταλάντευτης διαδρομής στο χάος των κοινωνίων. 


Ούτε εκείνος που θα χαρίσει την επιβεβαίωση σε ψυχές σαλταρισμένες που έχουν ατυχώς εγκλωβιστεί σε καθεστώτα δεδηλωμένης ανασφάλειας.



Είμαι διαχειριστής ανήλιαγων μυαλών της αμαρτίας και ο διακορευτής ανήθικης λιακάδας.

Είσαι ένα στοιχείο διαφ θ οράς πεπερασμένο περιστοιχισμένο από παρόμοια στοιχεία μεταβλητής συμπεριφοράς εγγενώς εξαρτούμενη από γειτνιάζουσες συμπεριφορές. Το όλο πλέγμα των στοιχείων αλλάζει καταστάσεις κινούμενο διακριτά στον χρόνο. Και οι συμπεριφορές αέναα εγκλωβίζονται στα μαθηματικά κελιά. Μόνον ένας πεπερασμένος αριθμός κελιών σπάει τα δεσμά της ομοιογένειας καταστρατηγώντας τους κανόνες. Infinity lies in my circle

Είσαι ένα βασανιστικά ακαθόριστο πλέγμα αδιασταύρωτων πληροφοριών πηγών συγκεγχυμένων. Είμαι  αγώνας αποπομπής αναμνήσεων που είναι προγραμματισμένες να ορθώσουν ένα σωρό πικρίας-και συ το ακροτελεύτιο δάκρυ που θα σκορπίσει τη σωρό σου.

Cellular automata class I

Άπειρες θέσεις αρχικές κι όλες στο τέλος στην ομοιογένεια καταλήγουν. Τόσα τα όνειρα που κάνεις κι όμως συντρίβονται κι ο ίδιος μονότονος εφιάλτης γίνονται.


Το κουβάρι ξετυλίγεται και όλες οι πληροφορίες των αρχικών προθέσεών σου καταστρέφονται. Ανήκεις στην θλιβερή πρώτη κλάση με μηδενικές χωροχρονικές τιμές διαστάσεων να περιγράφουν ελκυστές σου.





Δεν υπάρχει πιο απολαυστική εκδίκηση από το απλώς να είσαι ένας σιωπηλός παρατηρητής της ντροπιαστικής κατάληξης όλων των αρχικών προσπαθειών ενός κυτταρικού αυτόματου ανήκον στην ολοκληρωτικά προβλέψιμη πρώτη κλάση. Είναι ο μόχθος που δεν ζητήθηκε, τα όνειρα που βιάστηκαν να γίνουν η αλήθεια, είναι ο πόνος που σου λεγε να σταματήσεις, είναι η ενδογενής σου αδυναμία να πετύχεις. Είναι η αφέλεια να ξεκινάς συνέχεια από νέα αρχική κατάσταση κάθε φορά και αφού καταλήγεις πάλι στο μηδέν να συνεχίζεις πιστεύοντας ότι για όλα φταίνε οι αρχικές επιλογές σου. Τις αλλάζεις.. και το αποτέλεσμα επιμένει.. αναποτελεσματικό. Η ίδια η φύση σου σε εκδικείται. Εκδίκηση για την έκδηλη αδυναμία σου να βγεις από τα στεγανά. Ένας σημειακός ελκυστής με ασθενή δυναμική μ. είσαι..



Και είμαι ο αγώνας που δεν παρασημοφορείται σαν στόχο του αγγίξει..

Δάκρυ επιβεβαίωσης πόθων ευσεβών, το ασφαλέστερο λουκέτο λογικής..

Ορθολογιστικό μένος μου διαπνέει ο κυνισμός γητευτών ασυμμόρφωτων ανθρωπακίων, τυραννισμένων από ολόδικές τους τραγωδίες - του κόσμου όλου κοινές.
Η οργή μου επιτείνεται όταν ιδίοις όμασοι προσλαμβάνω παραστάσεις μέσω του τηλεοπτικού δέκτη.
Η καταδίκη (μας) στη λανθάνουσα υπακοή σε τροχιά μεστή αφροσύνης φαντάζει αναγκαία. Σφαλεροί κατακτητές είναι επικρατέστερο να ευδοκιμούν παρά δόκιμοι αντιφρονούντες. Δεν κατανικιέται η αποστροφή στην εκμετάλλευση οδύνης για ένα χαμένο πρόσωπο. Αλιευτές δακρύων, μοιάζει στιγμές την παρτίδα να νικάτε. Ανήμπορος στέκω ακούγοντας τις λέξεις από το στόμα τους να εκσφενδονίζονται, μπάσταρδοι που διώκουν το πεπρωμένο που τους έταξαν, μια διαπιστωμένη μα υποθάλπτουσα βελούδινη σκληράδα στο μειλίχιο παρά-λόγο τους. Η γηραιά κυρία τώρα ραγίζει, και δακρύζει από το αίσθημα της ήδη φυτεμένης βεβαιότητας πως τάχα η αποδημήσασα αδερφή της, τους συμπαθείς χαιρετισμούς της στέλνει απ’ το άχρονο υπερπέραν. Ορθολογιστικά μιλώντας, the game is over. Συναισθηματικά πράττοντας, κέρδος στην ψευδαίσθηση δύνασαι να αποκομίσεις. Καταλάγιασε την στείρα λογική σου και βυθίσου σε κυκεώνα ηθελημένων πεποιθήσεων. Άλλωστε, η ηθελημένη πεποίθηση ενέχει δύναμη να σου επιστρέψει δάκρυα είτε χαράς είτε θλίψης, είτε πόνου είτε οργής, είτε νοσταλγίας είτε απευκταίου χωρισμού, είτε γεννημένου είτε αποθανόντα.

Ο ακάματος ομιλητής-όντας λογικής χειραφετημένος- τώρα μειδία ασχήμως. Ο εμφυσημένος (?) τυχοδιωκτισμός του αδυνατεί να καλυφθεί, μάλλον αποκαλύπτεται με θράσος μέσω του φευγαλέου του μειδιάματος. Η γηραιά κυρία (δεν) πήρε αυτό που ζητούσε. Όχι.. Πήρε ό,τι την ανάγκασαν να επιθυμεί. Ας μην το πάμε μακριά∙ είναι μόλις δίπλα μας.

==Ο ακήρατος παραλογισμός είναι η αυθόρμητη έκφανση της ανθρωπίνου σκέψεως. Σαν κύμα εντροπίας, έχεις πάντα πολλάκις πολυαριθμότερους τρόπους να συνδυάσεις σκέψεις επί τη βάση συναισθηματικής λογικής παρά σε πλαίσια αμιγώς ορθολογιστικά.

M.

Happiness is an intermission from suffering while suffering is an intermission from insignificance. And guess what? Universe simply ignores you as continues eternally expanding.

The more expansion of the universe the more space vacuum in our minds.