Cellular automata class I

Άπειρες θέσεις αρχικές κι όλες στο τέλος στην ομοιογένεια καταλήγουν. Τόσα τα όνειρα που κάνεις κι όμως συντρίβονται κι ο ίδιος μονότονος εφιάλτης γίνονται.


Το κουβάρι ξετυλίγεται και όλες οι πληροφορίες των αρχικών προθέσεών σου καταστρέφονται. Ανήκεις στην θλιβερή πρώτη κλάση με μηδενικές χωροχρονικές τιμές διαστάσεων να περιγράφουν ελκυστές σου.





Δεν υπάρχει πιο απολαυστική εκδίκηση από το απλώς να είσαι ένας σιωπηλός παρατηρητής της ντροπιαστικής κατάληξης όλων των αρχικών προσπαθειών ενός κυτταρικού αυτόματου ανήκον στην ολοκληρωτικά προβλέψιμη πρώτη κλάση. Είναι ο μόχθος που δεν ζητήθηκε, τα όνειρα που βιάστηκαν να γίνουν η αλήθεια, είναι ο πόνος που σου λεγε να σταματήσεις, είναι η ενδογενής σου αδυναμία να πετύχεις. Είναι η αφέλεια να ξεκινάς συνέχεια από νέα αρχική κατάσταση κάθε φορά και αφού καταλήγεις πάλι στο μηδέν να συνεχίζεις πιστεύοντας ότι για όλα φταίνε οι αρχικές επιλογές σου. Τις αλλάζεις.. και το αποτέλεσμα επιμένει.. αναποτελεσματικό. Η ίδια η φύση σου σε εκδικείται. Εκδίκηση για την έκδηλη αδυναμία σου να βγεις από τα στεγανά. Ένας σημειακός ελκυστής με ασθενή δυναμική μ. είσαι..



Και είμαι ο αγώνας που δεν παρασημοφορείται σαν στόχο του αγγίξει..