TRancE mE

Ηχητικά κύματα μελωδικής αυτοομοιότητας.. να θρυψαλίζουν αχρείαστες ευδίες.



Μοτίβα-μικρότερα μοτίβα δίνουν, σύντομες φράσεις μια ηλεκτρονική κλιμάκωση θαρρείς αέναη.. ψυχρότητα αιωρείται.



Ανώτερες συχνότητες ακόρεστης υπεροψίας.. σαρώνουν τ' ακοίμητα όνειρά μας.



Στρώσεις κοφτές-δόσεις υπερβολικές να εξυψώνουν διάθεση.. προς στιγμήν και φευγαλέα. Τάσεις προς σκέψη απενοχοποιούνται.



Βλέπε εικόνες ν' αφουγκράζεσαι-στρεβλά μελωδικά περάσματα-πλημμύρισαν οι αδένες. Επιπεφυκότα έκκριση..



TRancE mE? Κι ας καθηλώνουν τ' αδιέξοδα, κι ας μοιάζει αποτρόπαια κατάληξη, κι ας γίνουν αταξίδευτες σιωπές. Συ παραδίνεσαι στο σκότος- μια ζαλισμένη ηχοχρωμάτων πανδαισία που σε ταρακουνεί. Φωτίζει και για σένα άλαλε συνταξιδευτή, έστω και μια στιγμή- τι κρίμα φευγαλέα.

..κι επέρχεται η απώλεια του μέλλοντος.. με το παρόν στη σχέση..



Κύματα εκστατικά αφρίζοντα, τί ψύχρα μεταφέρουν?

Η πνοή των Αθέων

κι αν αφεθεί αδίωχτη σε μολυσμένες ατμόσφαιρες ένα είναι βέβαιο: ο κόσμος κείνος κι άλλο δε θα κατρακυλήσει.

Γιατί στο Σήμερα δεν είναι ορατός ο εχθρός που πολεμάς. Κρύβεται πίσω από τον τίτλο του δήθεν ρεαλιστή.

Φαίνεται πως ο Dawkins και πάλι τα "σπάει" στο πνευματώδες εγχειρίδιο περί καλού άθεου ονόματι "The god delusion". Φαντάζομαι με τόνους ορθής-νηφάλιας σκέψης και πινελιές ποιητικής επιστήμης. Η κοινωνία σαφώς και δεν θα καλλιτερέψει ξεφυλλίζοντάς το.
Εν αναμονή της ελληνικής έκδοσης ας ενώσουμε απλώς τις προσευχές μας του κόσμου όλου οι άπιστοι για την επίσπευση κυκλοφορίας του.. δια ευνόητους λόγους..

Quasi-périodicité

/επισπευστική ανάλυση



Καταστάσεων περιοδικότητα, επιστημόνων ψεύδος, έμμεση υπεκφυγή του οικουμενικά περίπλοκου και ατιθάσευτου που επιμένει και εκτίθεται.



Περιοδικότητα του άπορου: το πιο ακίνδυνο φάρμακο, παρενέργειες λιγοστές, καταπραϋντικά λειτουργεί μπρος στη δεδομένη έλλειψη στοιχείων που θα δημιουργήσουν την ολοκληρωμένη εικόνα.

Το νόημα της περιόδου, χλεύη κι ειρωνεία, το περισσότερο αδιαφορία..
Δεν βρίσκεται η απαιτούμενη υπομονή για ελιγμούς στην καθημερινή μας σκέψη.
Η δικτατορία μιας ανυπόφορης γκριζοφορούσας ρουτίνας επικρατεί.
Η πνευματική αδιαφορία επικροτεί.
Γελάς παλιάτσο? Γέλα με τα χάλια μας.

Μια μηχανική επανάληψη των ίδιων και ίδιων πραγμάτων ποτισμένη με στεροτυπική αντίληψη κατέντησε το βιος μας. Ή μήπως ήταν έτσι ανέκαθεν? Επέκταση συλλογισμού, μοιραία καταλήγω σε αντίφαση των σκέψεων.
Κάτι που εσαεί επαναλαμβάνεται περίοδο διαθέτει. Περίοδος οριοθετεί την τακτικότητα που με τη σειρά της υποδηλώνει υγεία καταστάσεων. Δεν είναι απαραίτητα έτσι.


Αυθύπαρκτη ιδιότητα νόμων της φύσης ή άλλο ένα εξαίσια λειτουργικό εγκεφαλικό επινόημα? Αποζητά η Φύση την κυκλικότητα ως τον κρυφό θεμελιώδη μηχανισμό αστείρευτης δημιουργίας ή μήπως ο κύκλος αποτελεί μια οιωνεί-προσωρινή σύμβαση (της τάξεως μερικών χιλιάδων ετών) ανθρώπου που μπρος στην ανάγκη του για επί γης κυριαρχία βιάστηκε να συμμαζέψει τα φαινόμενα. Κατ' ουσίαν -και γιατί όχι εν αγνοία- να θέσει βάσεις σαθρές για έναν κόσμο ρουτίνας, πλήξης και ανήκεστης ανοίας? Υπερβολικό? Μα βέβαια, καθόλα παρατηρήσιμο μολαταύτα.





Ζωώδης η εμμονή μας στην παγιοποίηση, στο κλείδωμα και την καταστροφή, Τ' αρνούμαι.
Απόδοση περιοδικοτήτων σε γεγονότα που μας συμφέρει ως τέτοια να τα μελετάμε, παραμερίζω.



Και..

Ποιο το αντλιοστάσιο πεποιθήσεων όπως ότι κόσμοι που βασιλεύει η ανυπόφορη αδικία δεν μπορεί παρά να είναι ψεύτικοι? Γιατί άραγε σπεύσαμε-ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων- και προσδώσαμε ταμπέλες του τέλειου, του ιδεατού και του απροσπέλαστου σε ό,τι κείται πάνω από τα κεφάλια μας, σ' αυτό που αγκαλιάζει με τόνους θεοϋφαντων πέπλων μυστηριακών, στον ουρανό και τα απειράριθμα αστέρια του?

/τέλος αυτής