Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007

Quasi-périodicité

/επισπευστική ανάλυση



Καταστάσεων περιοδικότητα, επιστημόνων ψεύδος, έμμεση υπεκφυγή του οικουμενικά περίπλοκου και ατιθάσευτου που επιμένει και εκτίθεται.



Περιοδικότητα του άπορου: το πιο ακίνδυνο φάρμακο, παρενέργειες λιγοστές, καταπραϋντικά λειτουργεί μπρος στη δεδομένη έλλειψη στοιχείων που θα δημιουργήσουν την ολοκληρωμένη εικόνα.

Το νόημα της περιόδου, χλεύη κι ειρωνεία, το περισσότερο αδιαφορία..
Δεν βρίσκεται η απαιτούμενη υπομονή για ελιγμούς στην καθημερινή μας σκέψη.
Η δικτατορία μιας ανυπόφορης γκριζοφορούσας ρουτίνας επικρατεί.
Η πνευματική αδιαφορία επικροτεί.
Γελάς παλιάτσο? Γέλα με τα χάλια μας.

Μια μηχανική επανάληψη των ίδιων και ίδιων πραγμάτων ποτισμένη με στεροτυπική αντίληψη κατέντησε το βιος μας. Ή μήπως ήταν έτσι ανέκαθεν? Επέκταση συλλογισμού, μοιραία καταλήγω σε αντίφαση των σκέψεων.
Κάτι που εσαεί επαναλαμβάνεται περίοδο διαθέτει. Περίοδος οριοθετεί την τακτικότητα που με τη σειρά της υποδηλώνει υγεία καταστάσεων. Δεν είναι απαραίτητα έτσι.


Αυθύπαρκτη ιδιότητα νόμων της φύσης ή άλλο ένα εξαίσια λειτουργικό εγκεφαλικό επινόημα? Αποζητά η Φύση την κυκλικότητα ως τον κρυφό θεμελιώδη μηχανισμό αστείρευτης δημιουργίας ή μήπως ο κύκλος αποτελεί μια οιωνεί-προσωρινή σύμβαση (της τάξεως μερικών χιλιάδων ετών) ανθρώπου που μπρος στην ανάγκη του για επί γης κυριαρχία βιάστηκε να συμμαζέψει τα φαινόμενα. Κατ' ουσίαν -και γιατί όχι εν αγνοία- να θέσει βάσεις σαθρές για έναν κόσμο ρουτίνας, πλήξης και ανήκεστης ανοίας? Υπερβολικό? Μα βέβαια, καθόλα παρατηρήσιμο μολαταύτα.





Ζωώδης η εμμονή μας στην παγιοποίηση, στο κλείδωμα και την καταστροφή, Τ' αρνούμαι.
Απόδοση περιοδικοτήτων σε γεγονότα που μας συμφέρει ως τέτοια να τα μελετάμε, παραμερίζω.



Και..


Ποιο το αντλιοστάσιο πεποιθήσεων όπως ότι κόσμοι που βασιλεύει η ανυπόφορη αδικία δεν μπορεί παρά να είναι ψεύτικοι? Γιατί άραγε σπεύσαμε-ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων- και προσδώσαμε ταμπέλες του τέλειου, του ιδεατού και του απροσπέλαστου σε ό,τι κείται πάνω από τα κεφάλια μας, σ' αυτό που αγκαλιάζει με τόνους θεοϋφαντων πέπλων μυστηριακών, στον ουρανό και τα απειράριθμα αστέρια του?

/τέλος αυτής

Ετικέτες