Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006

Επικοινωνιακά TrRricks of Ego

Ουδείς πρόκειται το Εγώ του να κατακρημνίσει..
..ώστε εσΎ να βρεις μια θαλπωρή που χρόνια τώρα αδέξια αναζητούσες.

Ουδείς θα παραμερήσει τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που θρέφουν-συντηρούν-και γιγαντώνουν τα Εγώ που δημιούργησε η ανάγκη. Μιας ανάγκης που προήλθε από μάλλον αναπόφευκτα εσφαλμένη εκκίνηση επιβίωσης..

Ok, lEt's FaCE iT. Υπάρχουν εκεί έξω άτομα.. άτομα που έχουν προ πολλού μετατραπεί σε ψυχικά αυτόματα. Που έχουν μυηθεί σε άσκηση δράσεων εξόχως αυτοματοποιημένων. Is this a test?
Όχι, όχι. ΙΣχύει και είναι θλιβερό. ΤΟ πλέον αβάσταχτο για όσους το συνειδητοποιούν είναι ετούτη η επισήμανση: πως είναι τόσο θλιβερό που πια ουδείς δεν προλαβαίνει να θλιφτεί. Εκλείπει το θάρρος για την παραδοχή. Βρήκανε μια ρότα, τους ψιθυρίσαν φθηνά κολπάκια για να πορευτούν και έκτοτε.. Έκτοτε μας γνέφουν απαξιωτικά, όπως ακριβώς ημείς καυχιόμασταν πως τέτοια αισθήματα για κείνους τρέφαμε. Ποιός το δίκιο έχει?

Και ένα βήμα οπίσω: ποιος μας διασφαλίζει, πως ναι φίλε κάποιος κάποτε, oh yes certainly έχει το δίκιο με το μέρος του?
..and..
..two steps beyond: μήπως ρε δίκιο δεν υπάρχει?

Πολλά βήματα ξοπίσω:

..κατά συνέπεια και αναμφίβολα ας σε αφήσουμε κι εσένανε του κόσμου όλου*^* οι μαλάκες να λυμαίνονται την προσεγμένη σου ομορφάδα, της κοινωνίας όλης τα αγέρωχα τα κατακάθια να σε προτρέπουν πλάι με δαύτα να επιλέγεις να επιπλέεις. We're not talking about theories.
Άλλωστε, το θεωρητικόν δύναται να φτάσει μόνο μέχρι τα χείλη των παρα_πεούντων σημαιοφόρων μιας άκομψης ντεμέκ σαγήνης-ατάκες σεξιστικές και με ξεχειλίζουσα φαλλοκρατική χροιά. Και βρίσκω νομίζω δεδομένο και κατανοητό πως στις ένδοξες ημέρες μιας πλήρους επικράτησης της άτεχνης φαινομενολογικής επισκόπησης των συναισθημάτων, πως σε ομάδες-fucking groups of normalization^*^- που υποβόσκει η πολιτισμένη αλητεία, ε είναι φανερό πως συ-ο οποιοσδήποτε "εσύ"- δεν έχει θέση. Δεν του αρμόζει, δεν του τη δίνουν, απαγορεύεται και να το σκεφτεί να τη ζητήσει..

Εύκολα αναλογίζεσαι με το έστω και μικροσκοπικών οριζόντων μυαλουδάκι σου το τι "παιχνίδι" παίζεται. Όλοι μιλάνε για παιχνίδια μιλημένα, κανείς από αυτούς δεν αναζήτησε τί κρύβεται πίσω από τη κουρτίνα. Φταίε φαντάζομαι το τεμπέλικό τους πνεύμα, είναι που μάλλον αναλώνουν τις δυνάμεις τους, στρέφουν όλη τους τη σκέψη στο πως θα υφαίνουν κάποτε κ' εκείνοι με τη σειρά τους-ω ναι όλοι θα πάρετε, δεύτε λάβετε φως, Εγώ ειμί ' Ανάστασις- κουρτίνες του αποσυντονισμού.

Έτσι, εξαιτίας όλης αυτής της ελεεινής και γλοιώδους πλέμπας (επίσης υπεργαμάτη λέξη που λειτουργεί οπτικοποιητικά- πολύ εντυπωσιάζει) Α ΜΟΡ ΦΩ ΤΩΝ Α ΞΕ ΣΤΩΝ καθόλα μέτριων ανθρωπαρίων που περιτριγυρίζουν το δυναμικά ανερχόμενο ασθενές (sic -of it) φύλο, πληρώνεις εσΎ ένα τίμημα για ενέργειες που-
Ω! για δες -οποία έκπληξις- ουδέποτε προέβεις.


Παρεμπιπτόντως, λογικά, Λogic of C-h-ourse my dear, το άνωθεν δεν έχει σχέση με ένα άκομη άκυρο ποστ περί της ματαιοδοξίας που κυβερνά τις ορέξεις του αντιθέτου προς εμάς φύλου. Go ahead, διάβασε καλύτερα ένα cosmopolitan προς έγκυρη ενημέρωσή σου. Μιλάω για την τραγωδία του να μπορείς αλλά να μην το επιθυμείς. Και πώς να σου γεννάται η επιθυμία όταν αρνείσαι πεισματικά επίμονα- και πόσο επίπονα να ήξερες- to face right to the eye τους τύπους που προσφέρονται να γίνουν δσδσδσ*~

Με δυο λεξούλες: Ομογενοποίηση των προθέσεων, και άντε μετά να βρεις το δίκιο σου κακόμοιρε.

.
.

Αργότερα, και αφού βιώσεις και χωνέψεις για μιαν ακόμη φορά την όποια αποτυχία σου, κάθεσαι αποσβολωμένος και είσαι ο Παρατηρητής. Στο σημείο αυτό συγκλίνουν μοχθηρά η τρέλλα με την πίκρα, μα πές μου: Ποιον να βρεις να σε παρηγορήσει?





*^*πολυφορεμένο νέο μας αγαπημένο lightmotive (καινούρια επαυξημένη version ενός πάλαι ποτέ keyword-hit)
^*^επεξ. κοινωνικοποίηση->(παράφραση)->κανονικοποίηση->normalization (εντελώς άκυρο δλδ αλλά δένει με το υπόλοιπα ηχητικά
*~δσδσδσ: δεν συνεχίζω δεν συνεχίζω δεν συνεχίζω

Ετικέτες